- رفتارهای جنسی پرخطر
آمیزش جنسی در موقعیت های زیر خطرساز می‌شود:
رابطه جنسی دهانی؛
آمیزش جنسی مقعدی؛
آمیزش جنسی در زمان قاعدگی زن که علاوه بر حرمت شدید شرعی می‌تواند با خطراتی همراه باشد.
رابطه جنسی دهانی
رابطه جنسی دهانی، نام نوعی از آمیزش جنسی است که در آن مرد برای زن و یا زن برای مرد و یا هر دو به طور هم‌زمان اندام جنسی طرف مقابل را به‌وسیله دهانشان تحریک می‌کنند. در آمیزش جنسی دهانی، اعضای دهان از جمله زبان و لب‌ها در تحریک اندام جنسی طرف مقابل نقش دارند. این رابطه در صورتی که ترشحات آلت تناسلی مردانه و زنانه خورده نشود، حرمت شرعی ندارد، اما از نظر اخلاقی و بهداشتی رفتار پسندیده‌ای نیست؛ زیرا علاوه بر احتمال انتقال آلودگی‌ها و بیماری‌های آمیزشی، ممکن است باعث سردی روابط جنسی به‌ویژه از سوی زن شود. اغلب زنان این کار را ناخوشایند می‌دانند و واداشتن زن به این کار، برایش چندش‌آور است و چه‌بسا حالت تهوع پیدا کند و نیز باعث سردمزاجی او شود.
رابطه جنسی مقعدی
رابطه جنسی مقعدی یعنی انجام عمل جنسی از طریق دخول آلت تناسلی مرد به مقعد زن.
فتوای مراجع تقلید درباره رابطه جنسی مرد با زن از پشت، متفاوت است. برخی این‌گونه رابطه را مطلقاً حرام می‌دانند؛ برخی با احتیاط واجب آن را منع می‌کنند و برخی دیگر می‌گویند اگر زن راضی باشد، آزار نبیند و برایش ضرر نداشته باشد، حرام نیست، اما کراهت دارد و این کراهت در دوران عادت ماهانه شدیدتر می‌شود. کراهت بدین معناست که بهتر است انجام نشود، اما اگر صورت گیرد، مجازات اخروی در پی نخواهد داشت.
محدودیت‌های خداوند برای مصونیت ما از آسیب‌های احتمالی است. تا هم جسم و هم روح و روانمان سالم بماند.
به علت انتقال میکروب‌ها و انگل‌های مقعد زن، در دستگاه دفع ادرار مرد، عفونت ایجاد می‌شود، که این از آسیب‌های آمیزش مقعدی است. زن نیز در پی این آمیزش، علاوه بر فشار روحی و احساس حقارت، به آسیب فیزیکی ماهیچه مقعد دچار می‌شود. با توجه به اینکه ساختار مقعد برای آمیزش و دخول طراحی نشده، بلکه برای خروج مدفوع است، علاوه بر درد زیادی که هنگام آمیزش برای زن به وجود می‌آید با ورود آلت تناسلی به مقعد، ماهیچه‌های ظریف دریچه مقعد در اثر فشار زیاد تغییر شکل می‌دهند و به مرور زمان، باز می‌شوند و ممکن است به بی‌اختیاری دفع در زن بینجامد.
علاوه بر این مشکلات، درد ناحیه کمر و ستون فقرات، ایجاد بواسیر یا تشدید آن برای زن، زردی و پژمردگی صورت در پیری برای مرد را می‌توان نام برد.
این گونه رابطه افزون بر مشکلات گفته شده، زمینه‌های ابتلا به ویروس HIV و بیماری‌های مقاربتی و سرطان مقعد را نیز فراهم می‌کند.
یادآور می‌شویم که اگر شوهر از زن تقاضای رابطه مقعدی داشته باشد، زن می‌تواند به وی پاسخ منفی بدهد و از نظر شرع وظیفه تمکین ندارد.
بدترین حالت‌های آمیزش در نظر طب سنتی
بدترین حالت آمیزش این است که مرد بر پشت بخوابد و زن را بر روی خود قرار دهد. به‌ویژه اینکه از زیر حرکت هم داشته باشد؛ زیرا خستگی بسیاری به او می‌رسد و منی به سختی خارج می‌شود. گاهی مقداری منی در مجاری باقی می‌ماند و متعفّن می‌شود و باعث زخم مجاری می‌شود.
نزدیکی در حالت ایستاده نیز باعث درد زانو و لگن می‌شود.
در حالت خوابیده بر پهلو نیز، منی با جهش خارج نمی‌شود و درد کلیه و ورم آلت تناسلی مرد و کشاله ران‌ها به وجود خواهد آمد.
بنابراین همه حالت‌های آمیزش به جز حالت طبیعی که زن بر پشت بخوابد و مرد بالای او باشد، همگی مضر هستند و باعث ایجاد بیماری‌های زیادی می‌شوند.
کاربردهای مزاج شناسی در ازدواج و زناشویی، امیر حسین شه گلی، ص 16-24؛ خزائن الملوک، ج1، ص 150.
آمیزش در زمان قاعدگی
آمیزش در زمان قاعدگی که با عمل دخول همراه باشد، از نظر شرعی حرام است و کفاره نیز دارد. حکمت حرمت آمیزش در این دوران، آفت‌ها و آسیب‌هایی است که برای زن و مرد ایجاد می‌شود.
زن در دوره عادت ماهانه، از نظر روحی و جسمی وضعیت مناسبی ندارد. از نظر جسمی به دلیل خونریزی، ضعیف است. تاری دید، وزوز کردن گوش‌ها، حالت تهوع و سرگیجه، سردرد، احساس درد در مفاصل و ناحیه لگن و کمر به علت انقباضات رحمی برای دفع خون، خستگی زودرس و خواب‌آلودگی در دوره عادت ماهانه، طبیعی است. این مشکلات بر روح و روان او نیز اثر می‌گذارد و او را کلافه می‌کند. حساسیت، زودرنجی، شکنندگی، بهانه‌جویی، کج‌خلقی و بی‌حوصلگی از نشانه‌های طبیعی ایام عادت ماهانه است.
با توجه به وضعیت ویژه زنان در این ایام، مردان سعی کنند که تقاضای رابطه جنسی از همسر خود نداشته باشند و حتماً روابط عاطفی را بیشتر کنند.
علاوه بر این در زمان قاعدگی دیواره‌های رحمی -که برای لانه‌گزینی جنین آماده شده است- ریزش می‌کند و از راه دهانه رحم وارد واژن یا مجرای تناسلی می‌شود و از بدن بیرون می‌رود. به همین علت آمیزش جنسی می‌تواند به راحتی میکروب‌ها را وارد رحم و عفونت ایجاد کند. عفونت در دیواره رحم می‌تواند موجب چسبندگی داخل رحمی و مانع بارداری زن شود.[1]
[1] . توت فرنگی، مجتبی طالبی، ص 128؛ گلبرگ زندگی، حسین دهنوی، ص 54-57.
