- رضایتاززندگی
خوش‌اخلاقی و برخورداری از فضائل اخلاقی و کمالات انسانی، یکی از معیارها و شاخص‌هایی است که در انتخاب همسر و همسرداری باید به آن توجه کرد. مقصود از حسن خلق، داشتن صفات نیک و کمالات اخلاقی و انسانی است. خوش‌خلقی و خوش‌رفتاری به صورت‌های گوناگون در افراد دیده می‌شود؛ مانند کرامت، وقار، تواضع، خوش‌زبانی (گزیده، نرم و مؤدب سخن گفتن)، راستگویی، داشتن حسن ظن، بردباری، با محبت بودن، شجاعت، وفاداری، سخاوت، قناعت، عفت، نجابت. کسی که در رفتار با دیگران این صفات نیک و پسندیده را به کار گیرد و با دیگران خوش‌رفتاری کند، در نظر دیگران دارای خلقی نیکوست.
شیرینی پیوند زوج جوان که زاییده شور و شعفی موقت و گذراست کمی پس از روبه‌رو شدن با واقعیت‌های موجود در جامعه، قدری رنگ می‌بازد. انسان‌هایی که با اندیشه‌ها، نیازها، تمایلات، تجارب و سلیقه‌های متفاوت‌اند. این تفاوت‌ها در خلال زندگی زناشویی کم‌کم به صورت گرفتاری و دردسر در رفتار و کردار خودنمایی خواهد کرد. فراز و نشیب‌های بسیاری طی زندگی به زن و شوهر تحمیل می‌شود. بیماری‌ها، شکست‌های مقطعی، فقر، کسالت‌های مزاجی و روحی، رفتارهای نادرست اطرافیان، مشکلات فرزندداری و تربیت فرزند، ناباروری و درگیری‌های اجتماعی از آن جمله‌اند.
به همین سبب، عقلانیت و برخورد خردمندانه با واقعیت‌های زندگی که بخشی از آن به مدد مقدرات الهی بین آن دو به وجود می‌آید، باید جایگزین شور آغازین شود و به استحکام زندگی نوپا کمک کند، اما آنچه بیش از همه برای استحکام این بنای نوپا لازم است، خوش‌خلقی و رفتارهای همراه با مهر و محبت است.[1]
دین اسلام برای استحکام بنیاد خانواده، رابطه‌ای نیکو بین زن و شوهر و برای جلوگیری از اختلافات خانوادگی بهترین وسیله را رعایت ارزش‌های اخلاقی می‌داند و دراین‌باره توصیه‌های فراوانی دارد. اسلام ازدواج را پیمانی مقدس می‌داند که در بین زن و مرد، به اعتبار اینکه دو انسان هستند بسته می‌شود و مهم‌ترین هدفش تأمین نیازهای انسانی، آرامش و سکون و انس زن و مرد با یکدیگر است.
از مسائلی که در ازدواج موفق نقش اساسی دارد و بدون آن زندگی پا نمی‌گیرد، اصول و آدابی است که هر یک از دو طرف موظف به رعایت آنها هستند و اگر این اصول عملی شوند، زندگی همواره شیرین و بادوام و همراه با کامیابی و موفقیت خواهد بود.
[1]. همسران شایسته، اسدالله طوسی، ص 117.
